Hypermobiliteit, spasme en creatief zijn

Misschien hadden jullie het al gelezen in de titel van mijn blog:

 "creatief zijn met spasme en hypermobiliteit."

Na vele onderzoeken is eindelijk de diagnose gesteld: hypermobiliteit dus. Dit betekent dat mijn banden en pezen niet genoeg hun werk doen zodat mijn spieren het over moeten nemen. Dit lukt niet altijd even goed, waardoor mijn ledematen regelmatig uit de kom schieten. En doordat mijn spieren eigenlijk een dubbele taak hebben is mijn lichaam de laatste tijd 's avonds "op". Het emmertje is dan vol. Ook heb ik jullie een hele lange tijd geleden al een ander "geheim" verteld (klik hier). Namelijk dat ik lichte spasme heb.

Zo dat waren mijn lichamelijke gebreken in een notendop. En daarboven op komt nog een probleempje. Ik, degene die last heeft van ongecontroleerde schokjes in haar handen, een bar slechte kleine motoriek en regelmatig pijn  in haar gewrichten heeft als hobby: creatief zijn. Sterker nog: het is hetgene waar ze het meest blij van wordt in haar leven. Echt, hoe háál je het in hoofd???!

En daar wil ik vanaf nu heel graag over bloggen. Over hoe het voor mij als een overwinning voelt als de draad na 20 minuten in de naald zit en over hoe blij ik wordt als ik iets nieuws heb gevonden wat ik ook blijk te kunnen op creatief gebied. Wees gerust, t wordt geen klaagblog, integendeel! Ik wil jullie graag laten zien hoe t is om spasme en hypermobiliteit te hebben. met alle uitdagingen en kansen, met alle leuke en minder leuke kanten ervan. Waarom? Ik hoop anderen te laten zien dat je écht alles kan doen. als je maar doorzet en als je maar wil. En dat als het écht niet lukt, opgeven ook sterk is. Al kan ik maar 1 iemand inspireren in mijn leven, met deze blog. Dat is genoeg.

Ga je met me mee op reis?

Kussentjes gemaakt voor een vriendin!

Weekend-baking!

Apple-crumble..mmm!

Life is...

Zo waar...

Fijne dag!



Girls!

Van de week heb ik voor 't eerst mensen gefotografeerd in plaats van stillevens. Kleine mensjes, ook wel kinderen genoemd ;-) 

Vooral de meiden vonden het natuurlijk leuk. Ik koos ervoor ze niet als half volwassenen te fotograferen inclusief make-up, hoge hakken en sexy kleding, maar gewoon áls kinderen. Ik vind dat kids (meisjes) tegenwoordig zo ontzettend snel volwassen moeten worden. maar juist het "kind-zijn" is zo mooi, zo puur, zo waardevol! Ik vind het altijd zo mooi hoe vol ze van zichzelf zijn. Ze zijn zich totaal bewust van hun schoonheid, hun talenten en gaven! Waar in ons leven stopt dat eigenlijk? Wanneer worden we, vooral als vrouw, ineens onzeker en bescheiden? Sinds wanneer wordt het ineens raar als je zegt dat je jezelf ongelofelijk knap vindt? Of dat je vindt dat je zo ontzettend goed bent in iets. De állerbeste. De beste van de school en misschien ook wel van de hele wereld! Wanneer, op welke leeftijd, noemen we dit ineens arrogant? Ik stel me wel eens voor hoe de wereld zou zijn als wij vrouwen zo zouden blijven zoals we als kind zijn. Wat een kracht zouden we hebben in deze wereld! Wat zouden we allemaal kunnen bereiken als we geen last zouden hebben van onzekerheid en bescheidenheid? Wat als we ons zo ontzettend bewust zouden zijn van onze talenten en gaven?

 Elke dag bidt ik dat de meiden van mn werk zo zelfverzekerd mogen blijven. Dat ze blijven vertellen hoe knap ze zichzelf vinden. Dat dit vertrouwen, deze zelfverzekerdheid nooit de grond in getrapt wordt. Dat ze nooit make-up nodig hebben om zichzelf mooi te vinden of  erger, om zichzelf waardig te vinden.
 Van mij mogen ze zo lang mogelijk zo blijven :-)

Maarre ik dwaal af... ;-)
Omdat het kindjes van mijn werk zijn, mag ik ze natuurlijk niet herkenbaar laten zien op deze blog (zo jammer, want ze zijn zo leuk geworden!) Maar natuurlijk kan ik wel wat detailfoto's laten zien :-)

Wat is dat trouwens leuk zeg, mensen, kids, fotograferen! dat smaakt naar meer! Dus wil je nog leuke foto's van je kids of ben je helemaal verliefd en wil je graag op de foto als stelletje? óf wil je gewoon mooie foto's van jezelf? Ik zoek nog proefpersonen ;-)

Allemaal rokjes

Rokjes, ik hou er zo van! Maar wat een ramp om soms een rokje naar je zin te vinden. te kort, te saai (heb ik vaak last van, waarom geen knalkleuren?) en vaak vooral: te duur...

Ik was dus super blij toen ik erachter kwam dat er een boek bestond voor het zelf maken van rokjes! het boek "allemaal rokjes" van de Belgische Madame Zsa Zsa is een geweldig boek! Het geeft me een glimlach als ik de tekst lees en de foto's bekijk. Wat een leuk, humoristisch boek!

Ze geeft aan in het boek dat je maar weinig ervaring nodig hebt. Het probleem is alleen: ik heb géén ervaring in kleding maken. niks, nada, noppes! Oeps! Gelukkig heb ik een heel creatieve tante die mij altijd graag helpt. Dus haar maar heel binnenkort lief aankijken en dan heb ik misschien binnenkort mijn eigen gemaakte rok met dit stofje:

Ik zie het al helemaal voor me:
Vreemde op straat: (ik woon in een dorp dus mensen spreken elkaar snel aan): "hey wat heb je een leuke rok"

Ik: "ja leuk he?"

Vreemde: "ja echt, waar heb je die gekocht?"

Ik: "Nou, ik heb m zelf gemaakt"

Whaaaaaa hoe stoer moet dat zijn! Wordt vervolgd..

Inspiratieloos...

Als ik mee zou doen met het 365-dagen-creatief-project, zou ik het doel halen. Elke dag ben ik wel creatief.

 Of ik haak wat

Of ik zit even achter de naaimachien

 Of ik werk aan het digitale fotoboek van Noorwegen

Of ik bewerk foto's

Of ik ben creatief met de kids van mn werk.

 Soms is het 10 minuten, soms 2 uur. Maar het creatief zijn komt elke dag wel op 1 of andere manier om de hoek kijken.  En ik geniet ervan! Kan me geen leven meer voorstellen zonder 1 of andere vorm van creativiteit.

Maar het probleem is: ik heb niet elke dag wat te laten zien. Die tas duurt wel een maand voordat ie af is, die kussens zijn helemaal een lang project, het fotoalbum kan je niet echt laten zien en de kids-werkjes...tja die zijn wel leuk maar heel bijzonder? nee dat niet.

Dus zit ik al dagen naar een leeg, wit scherm te kijken. Een scherm waar nu letters op horen te komen maar wat niet lukt.

ik wil gewoon vooral crea-dingen laten zien.

Maar die laten nog even op zich wachten.

Dus....blijft het stil...nog eventjes. Totdat er een projectje klaar is.

Tot dan!

Noorwegen

Ik heb jullie nog helemaal geen foto's van Noorwegen laten zien en dat is zonde, aangezien de natuur daar werkelijk overweldigend was! Kijk en geniet mee!